Реферат: Версальский мирный договор

Установа адукацыі:

“Беларускі Дзяржаўны ПедагагічныУніверсітэт імя Максіма Танка”

Рэферат

“Версальскімірны дагавор”

                                                                                                                     Студэнткі108 групы

                                                                                           факультэтбеларускай філалогіі і культуры

                                                                                                                        Ткачовай В.С.

Мінск 2007

Змест:

 

І) Уводзіны

ІІ) Перадумовы для заключэння мірнага дагавору

ІІІ) Асноўныя прынцыпы дагавора

ІV) Вынікі дагавору

V) Выкарыстаная літаратура

Уводзіны

     Версальска-Вашінгтонская сістэмамірнага ўрэгулявання – сістэма імперыялістычнага міру, устаноўленагадзяржавамі-пераможцамі, галоўным чынам Велікабрытаніей, Францыяй, ЗША і Японіей,пасля Першай міравой вайны. Аснову гэтай сістэму склалі Версальскі мірныдагавор, звязаныя з ім дагаворы з былымі саюзнікамі Германіі і дамовы,заключаныя на Вашынгтонскай канферэнцыі 1921/22г.

     Версальскі мірны дагавор(1919г.) – імперыялістычны дагавор, які скончыў Першую міравую вайну. Падпісаны28 чэрвеня дзяржавамі-пераможцамі – ЗША, Брытанскай імперыяй, Францыяй,Італіей, Японіей, Бельгіяй і інш. З аднаго боку, пераможанай Германіі- здругога.Умовы дагавору былі выпрацаваны на Парыжскай мірнай канферэнцыі1919-20гг.

     “Чатырнадцаць пунктаў” – умовыміра, выстаўленыя прэзідэнтам ЗША Вільсанам у канцы першай сусветнай вайны (устудзені 1918г.) на перавес савецкаму Дэкрэту аб міры; ставіў мэту ўстанаўленнягегемоніі ЗША ў міжнародных справах.

     “Чатырнадцаць пунктаў”,дэмагагічна прдстаўленыя сусветнай грамадскасці ў якасці праграмы аднаўленняміру ва ўсім міры, былі на самой справе чарговай спробай ЗША не дазволіцьраздзелу сусвету без удзелу амерыканскага імперыялізму.

     Версальскі мірны дагаворгалоўным чынам змяніў геапалітыку амаль усіх стран і паслужыў умовай дляразвязвання так званых “неаб’яўленых войн”, а таксама, як лічаць некаторыягісторыкі і палітолагі – Другой сусветнай вайны.

Перадумовы для заключэння мірнага дагавору

     У час першай сусветнай вайныПольскае каралеўства, якое з’яўлялася часткай Расійскай імперыі, былоакупіравана войскамі Германіі і Аўстра-Венгрыі. У адпаведнасці зБрэст-Літоўскім мірным дагаворам(3 сакавіка 1918г.) паміжГерманіяй, Аўстра-Венгрыяй, Балгарыяй, Турцыяй з аднаго бокуі Расіяй – з другога,тэрыторыя Полшы адыходзіла ад Расіі разам з Прыбалтыкай, Украінай, часткайБеларусі і Закаўказья.

     Падписаная У. І. Леніным2(15)лістапада 1917г. Дэкларацыя правоў народаў Расіі, абвясціўшы роўнасць ісуверэннасць народаў Расіі, дала ім права на свабоднае самавызначэнне аж дааддзялення і ўтварэнне самастойнай дзяржавы. Названая дэкларацыя пачалаіснаваць да падпісання Брэст-Літоўскага мірнага дагавору, яго дзеянне пачатковараспаўсюджвалася і на народ, які насяляе Польшчу, таму што ваенная акупацыяПольшчы як часткі Расіі германскімі і аўстра-венгерскімі войскамі не азначаласпынення распаўсюджвання расійскага дзяржаўнага сувернітэта на гэту тэрыторыю.

     Аднак, 12 верасня 1917г. падамове паміж Германіей і Аўстра-Венгрыяй загадам германскагагенерал-губернатара Безлера на тэрыторыі Польскага каралеўства быў створаныРэгентскі савет, які павінен быў ажыццяўляць “вярхоўную ўладу” ў Польшчы, алена самой справе ён з’яўляўся крэатурай Германіі і Аўстра-Венгрыі і складаўся зтрох членаў, вызначаных германскім і аўстра-венгерскім імператарамі. У сувязізгэтым Савецккая ўлада справедліа разглядала Рэгентскі савет, праіснаваўшы да13 лістапада 1918г., толькі адміністраціўнаы орган Германіі і аўстра-венгерскайваеннай акупацыі.

     Лістападская рэвалюцыя 1918г.прывяла да свярджэння кайзераўскай манархіі і ўсталявання Веймарскайрэспублікі. 13 лістапад 1918г. Усерасійскі Цеэнтральны Выканаўчы камітэтзаявіў, што “ўмовы міра з Германіяй, падпісаныя ў Брэсце 3 сакавіка 1918г.,страцілі сілу і значэнне. Брэст-Літоўскі дагавор у цэлым і ва ўсіх пунктахабвяшчаецца скасаваным. Усе заключаныя ў Брэст-Літоўскім дагаворы абавязкі,якія датычацца ўступак тэыторыі а вабласцей абвяшчаюцца недзеючымі”. У гэты ждзень, 13 лістапада, у Польшчы сфарміраваўся ўрад, які абвясціў Польшчунезалежнай дзяржавай і абвясціўшае рэгентскі Савет незаконным, а 28 лістападаСавецкі ўрад дэ-фактна прызнаў Польскую рэспубліку як самастойную дзяржаву.

     Германія ў канцы вайны лічыламажлівым змяненне геапалітычнай сітуацыі ў странах Цэнтральна-Усходняй Еўропы залік уваходзіўшых у састаў Расійскай імперыі зямель: у нямецкіх правячых колахішла палеміка аб пабудаванні буфернай дзяржавы з Каралеўства Польскага.Пагранічную з Германіей зону меркавалась перадаць пад кіраванне нямецкіхваенных улад, вызваліўшы яе ад палякаў і засяліць нямецкімі каланістамі, у тымліку рэмігрантамі з Расіі, што гарантавала захаванне польскіх Заходніх зямель уліку Прусіі.

     Ваеннае паражэнне трансфармавалагэтыя планы, але іх геапалітычную сутнасць не змяніла.

     У правячых колах аднавіўшэйнезалежнасць Польшчы існавалі 2 геапалітычныя канцэпцыі. Аформіўшаяся ў 1918г.групоўка староннікаў начальніка дзяржавы Ю.Плісудскага выступала за экспансіюПольшчы на Усход.

     Арыентаваўшаяся на Антанту іапазіцыйная плісудчыкам групоўка нацыянальных дэмакратаў(эндэкаў) і прымакаўшыяда яе менш значныя правацэнтрыстскія палітычныя партыі, меўшыя інтарэсы назаходніх польскіх землях, актыўна баролісь за ўключэнне апошніх у лікаднаўляемай дзяржавы. Эндэкі таксама выступалі за інкарпарацыю (без дачыаўтаноміі) ў лік Польшчы заходнебеларускіх і заходнеўкраінскіх зямель, штопрадвызначыла слабасць народных дэмакратаў у спрычцы а заходніх польскіх межах.

     Абмежаваныя магчымасці Польскайдзяржавы ў барацьбе з бальшавізмам і непаслядоўная тактыка Варшавы ў пытанні абзвароце заходніх зямель прывялі да таго, што памежжа Цэнтральна-Усходніх зямельзасталась у складзе Германіі.

     Лідэры Савецкай Расііпершапачаткова трымалісь у сваіх дзеяннях канцэпцыяй аб міравойрэвалюцыі(рэвалюцыйнай геапалітыкай).Іменна з гэтага погляду бальшавікі віталівенгерскую, нямецкую, аўстрыйскую рэвалюцыі, бачачы ў С авецкай дзяржаве ўВенгрыі ці Балгарыі не геапалітычныя апорныя месцы, а ідэалагічныя. З гэтагапогляду зразумел і лагічна апраўдан Брэсцкі мір з Германіяй: прызнаўшы свійваенны разгром і ўступая Германіі больш развітыя і багатыя правінцыі былойімперыі, савецкая Расія зусім не шла на геапалітычную капітуляцыю, а як шчыралічыў Ленін, атрымоўвала перадых перад чарговым прылівам сусветнайрэвалюцыі.Але ў гэтым кантэксце ўступка гігантскіх тэрыторый, якіх Германія непаспела заваяваць, не мела сэнсу. З погляду нарматыўнай геапалітыкі новайдзяржаве патрэбна было так ці інакш працягваць супрацоўніцтва з саюзнікамі.Аднак традыцыйная палітыка Леніна ў гэты час ролі не іграла.

Асноўныя прынцыпы дагавора

     Для канчатковага афармленнявынікаў першай сусветнай вайны ў чэрвені 1919г. у Версале сабралась міжнароднаяканферэнцыя. Падпісаны 28 чэрвеня мірны дагавор з Германіей грунтоўна змяніўпалітычную карту свету.

     Савецкая Расія адмовілась адўдзелу ў Версальскай мірнай канферэнцыі, хоць яна і была запрошана. Але Брэсцкімір яна анулявала яшчэ 28 лістапада 1918г., як толькі ў Германіі пала імперыя ібыло падпісана Камп’енскае перамір’е. Праўда, Расія змагла вярнуць толькічастку страчаных тэрыторый.

     Шмат удзельнікаў канферэнцыібачылі пагрозу ў сацыялістычным строі, які зараджаўся на неабсяжнай прасторыРасіі. Пасля адносна бяскроўнай Кастрычніцкай рэвалюцыі ў стране пачаласьжорсткая Грамадзянская вайна. Правячая бальшавістская партыя праводзілапалітыку бязлітаснага падаўлення ўсялякай апазіцыі рэжыму – “чырвоны тэрор”.Бозь, што сацыялізм распаўсюдзіцца за межы Расіі, асабліва памацнела паслястварэння ў сакавіку 1919г. ІІІ (Камуністычнага) Інтарнацыянала, які адкрытаправазгласіў адной з сваіх галоўных мэт сусветную сацыялістычную рэвалюцыю.

     Функцыі падтрымкі міжнароднайбяспекі планавалась укласць на Лігу Нацый, створанай яшчэ па рашэнню ПарфыжскайКанферэнцыі(студзень 1919г.), якая папярэдзіла Версальскую. Галоўнымі органаміЛігі павінны былі стаць Савет у складзе пяці нязменных удзельнікаў(ЗША, Англія,Францыя, Італія, Японія) і штогод склікаемая асамблея.

     Пэзідэнт ЗША Вільсан, ініцыятарстварэння Лігі Нацый, прапанаваў увесці ў яе склад палажэнне аб стварэннісістэмы, мандатных тэрыторый. Яна дазваляла дзяржавам-пераможцам падзяліцьпаміж сабой былыя ўладанні Германіі і распаўшэйся Асманскай імперыі, не надаваягэтым землям каланіяльнага статуса, які ўжо пачаў дыскрыдытаваць сябе. Хуткатэкст статута Лігі Нацый быў уключаны ў Версальскі мірны дагавор. Аднак упрацэсе пасляваеннага мірнага ўрэгулявання выявілісь сур’ёзныя супярэчнасці нетолькі паміж пераможцамі і пераможанымі, але і ў стане першых. У тым ліку ЗША,Англія і іншыя еўрапейскія дзяржавы былі занепакоены ўзмацненнем пазіцыі Японііна Далекім Усходзе. У час Парыжскай і Версальскай канферэнцый японцы змаглізамацаваць за сабой свае здабыткі ў Кітае і наЦіхім акіяне. Але ў тыя часы ЗШАўсё больш адчувалі сабе “ўладарамі” на міжнароднай арэне. І да вайны займаючыпершае месца ў свеце, яны панеслі ў час яе найменьшыя страты, а агульнаязапазычанасць еўрапейскіх краін амерыканцам вырасла да 20 млрд долараў. Былоясна, што ЗША паспрабуюць атрымаць карысць з такой сітуацыі.

     Незадаволенасць Версальскімварыянтам урэгулявання ў ЗША было столь моцным, што ў сакавіку 1920г. Сенатадмовіўся ратыфікаваць Версальскі дагавор і, як вынік, ЗША нават не вайшлі ўЛігу Нацый.

     Аўстра-Венгерская імперыяраспалась на Аўстрыю, Венгрыю і Чэхаславакію. Славенія, Харватыя і Босніястварылі Каралеўства сербаў, харватаў і славенцэў(пазней — Югаславія).

     Своеасаблівым шлейфам сусветнайвайны і Версальскага мірнага дагавора сталі “малыя войны”: Румыніі і Сербіісупраць Венгерскай рэспубліцы(1919), грэка-турэцкая вайна            (1919-1921), савецка-польская вайна(1920), польска-літоўская вайна (1920), ірландскія войны за незалежнасць(1919-1921, 1922-1923)

     Шматлікія праблемы не былівырашаны ў час Версальскай канферэнцыі і іх вырашэнню былі прысвечаны большпознія дагаворы: Сэн-Жэрмэнскі дагавор(1919), які вызначыў сучасныя межыАўстрыі, Трыанскі дагавор(1920) стран-пераможніц з Венгрыяй, дамовыВашынгтонскай канферэнцыі(1921-1922) і г.д.

     ЗША ў 1921г. заключылі зГерманіяй асобны дагавор, амаль ідэнтычны Версальскаму, але ў ім не былостатутаў аб Лізе Нацый. Расія, якая адыграла ў час вайны значную ролю, не былапрадстаўлена ў Версале. Насупраць, пад эгідай Велікабрытаніі і Францыі пачаўстварацца “санітарны кардон”(Эстонія, Латвія, Літва, Польшча, Румынія), якіпавінен быў адрэзаць бальшавісцкую Расію ад стран Цэнтральнай Еўропы.

     Такім чынам, Германія і СавецкаяРасія апынулісь найбольш ушчэмленымі ў сваіх правах.

         Дагавор пачаў дзейнічаць 10 студзеня 1920г.

     Версальскі мірны дагавор меўмэту замацаванне перадзела капіталістычнага міру на карысцьдзяржавам-пераможцам.

     Па дагавору, Германія вярталаФранцыі Эльза-Латарынгію (ў межах 1870г.), Бельгіі – акругі Мальмеді і Эльпейн,а таксама так званую нейтральную і Прускую часткі Марэнэ, Польшчы – Познань,часткі Памор’я і іншыя часткі Заходняй Прусіі. Ісконна польскія землі засталісьу Германіі.

     Па Версальскаму мірнаму дагаворуГерманія прызнавала і абязвалась строга саблюдаць незалежнасць Аўстрыі, атаксама прызнавала поўную незалежнасць Польшчы і Чэхаславакіі. Уся германскаячастка левабярэжжа Рэйна і паласа правага берага шырынёй 50 км падляжалідэмілітарызацыі. Германія лішілась усіх сваіх калоній, якія пазней быліпадзелены паміж галоўнымі-дзяржавамі-пераможцамі на падставе сістэмы мандатаўЛігі Нацый.

     Па дагавору ўзброеныя сілыГерманіі павінны быць абмежаваны 100-тыс. сухапутнай арміяй, абавязковаяваенная служба адмянялась, асноўная частка захаваўшагася ваенна-марскога флотуналежыла перадачы пераможцам. Германія абавязкоўвалась пакрыць у формерэпарацый убыткі, панесеныя ўладамі і асабістымі гараджанамі стран Антанты ўчас ваенных дзеянняў.

     Версальскі мірны дагавор –найважнейшы ў ліку мірных дагавораў, які склаў грунт Версальска-Вашынгтонскайсістэмы, напраўленай не толькі супраць пераможных дзяржаў, але і супрацьСавецкай дзяржавы, рэвалюцыйнага руху ў капіталістычных дзяржавах інацыянальна-вызваленчага руху ў каланіяльных і залежных странах. Версальскімірны дагавор захаваў у Германіі панаванне рэакцыйных імперыялістычных сіл ііншамоўных імперыялістаў  і паставіўнямецкіх працоўных пад двайны гнёт сваіх і іншамоўных імперыялістаў.

     Памер і ўмовы выплатырэпарацыйных плацяжэй часта перагледжвалісь; германскім манаполіямімперыялістычнымі кругамі ЗША і некаторых іншых стран былі даны агромныя займы.У 1931г. у Германіі быў прадстаўлен мараторый пасля чаго выплата рэпарацыйныхплацяжэй была спынена. Правячыя колы заходніх дзяржаў разглядалі Германію якударную моц для барацьбы з Савецкай дзяржавай.

     СССР была супраць Версальскагамірнага дагавору, нязменна выкрываў яго імперыялістычны грабежніцкі характар,але ў той жа час рашуча бароўся супраць з праводзіўшымся гітлераўцамі пад відамбарацьбы з Версальскім мірным дагаворам палітыкі развязвання другой сусветнайвайны. Рыхтуючыся да вайны за ўсталявання міравога панавання, гітлераўскаяГерманія ўвела ў 1935г. усеагаульную воінскую павіннасць, аднабаковым актампарушыўшы ваенныя статуты Версальскага мірнага дагавору.

Вынікі дагавору

     Змяненне баланса сіл пасляпершай сусветнай вайны:

1.<span Times New Roman"">     

Германія пацярпелапаражэнне. Да першайсусветнай вайны яна была адным з вядучых дзяржаў,прэтэндавала на гегемонію, зараз – не.

2.<span Times New Roman"">     

Распалась Аўстра-Венгрыя,“турма народаў” і на яе месцы з’явіўся шэраг незалежных дзяржаў: Венгрыя,Чэхаславакія, Югаславія, Польшча.

3.<span Times New Roman"">     

На вядкчыя пазаіцыі ўЗаходней Еўропе выйшлі Англія і Францыя.

4.<span Times New Roman"">     

Паступовае ўключэнне ЗШАў еўрапейскія справы, прэтэндавалі на вядучую ролю, міравы крэдытор.

5.<span Times New Roman"">     

З’яўленне Савецкай Расіі,прынцыпова новага палітычнага рэжыму.

     Зыходзячы з гэтых рэалій уЕўропе павінен быў быць пабудаваны новы баланс сіл.

     Аднак Версаль заклаў асновы длядругой сусветнай вайны. Пераможцы, негледзячы на палітычныя рэаліі, неімкнулісь стварыць сапраўды дэмакратычныя зносіны з пераможанымі. Усе цяжкасціпасляваеннага ўладкавання леглі на пераможаных народаў.

     Быў падпісаны ўстаў Лігі Нацый: мэтаЛігі Нацый стварыць адносіны паміж дзяржавамі на аснове адмовы ад войн, алегэта не было рэалізавана, у дагаворы з пераможанымі гэта не было адзначана.Савецкая Расія апынулась па-за сусветным гамадствам. Для Антанты Расія былаздраднікам, які заключыў сепаратны мір з ворагам.

     Версальскі мір грубейшымвобразам вырашыў тэрытарыяльныя пытанні, якія прывялі да шматлікіх канфліктаў убудучым: у Германіі былі адарваны тэрыторыі з германскім насельніцтвам.

     Былі вострыя супярэчнасці зпераможцамі: што рабіць з Германіяй. Пазіцыі Англіі, Францыі і ЗШАразыходзілісь.Францыя жадала звесці на нет уплыў Германіі на еўрапейскія справы,недапусціць Германію ў Лігу Нацый, марыла з дапамогай рэпарацый аслабіцьГерманію тэрытарыяльнымі адтаржэннямі. Сутнасц англійскай(амерыканскай)пазіцыі: нельга ставіць Германію на калені, таму што ад сілы Германіі залежыцьбудучае спакойствіе Еўзропы; Германія можа быць пратывавесам Савецкай Расіі.Моцная Германія патрэбна была Англіі ў якасці пратывавеса Францыі ўкантынентальнай Еўропе.

     Версальская сістэма забяспечылаФранцыі лідэрства ў Еўропе.

     Германія не была дапушчана ўЛігу Нацый, была выключана з Алімпійскага руху.

     Слабы пункт Версальскай сістэмы– 2 вялікія дзяржавы не былі ўключаны ў сістэму міжнародных зносін (Расія іГерманія), у выніку чаго адбылось збліжэннне Расіі і Германіі.

     Савецкая Расія прапанавалаГерманіі падпісаць дагавор аб устанаўленні дыпламатычных і эканамічных зносін.На захадзе гэты дагавор клічуць “дагавор у піжамах”. Вельмі хутка 30% знешнягагандлю Савецкай Расіі прыйшліся на Германію. Савецкая Расія атрымоўваемагчымасць выкарыстоўваць нямецкія тэхналогіі. Германія таксама прадастаўляеРасіі невялікія крэдыты. Галоўная германская выгада ад ўзаемадзеяння з Расіяй –Германія размясціла на тэрыторыі Расіі свае ваенныя вучылішча, ваенныя заводы.У ваенных вучылішчах вучылісь таксама і савецкія афіцэры.

     1925г. – важнейшы этап уразвіцці Версальскай сістэмы. Была створан Лаккарнская канферэнцыя. Галоўная мэта- замацаваць Версальскую сістэму,але з улікам іншага балансу

сіл – пуцём уключэння Германіі ў якасці паўнапраўнага ўдзельніка сусветнагаграмадства. У канферэнцыі прымалі ўдзел Англія, Францыя, Італія, Бельгія,Чехославакія, Польшча, Германія. ЗША афіцыйна не ўдзельнічалі, але нябачнаапякалі некаторых удзельнікаў. Англія і ЗША былі заінтэрэсаваны ў сазывеканферэнцыі, каб змяніць сітуацыю сабе на карысць – падмяць Францыю. Увыніку  з’явіўся дакумент (О. Чэмберленміністр замежных спраў Англіі яго аўтар), які прапаноўваў змяніць адносіны даГерманіі, з улікам СССР. Яны чакалі, што калі-небудзь СССР нарушыць еўрапейскаераўнавагу, і таму трэба ваўлеч Германію ў якасці пратывавесу ў актыўнае жыццёЕўропы, даць ёй свабоду дзеянняў, увесці ў пастаянныя ўдзельнікі Лігі Нацый,зўняць ваеныя абмежаванні.

     Пасля гэтага дакумента Англіяпачынае падтрымоўваць Германію ў спрэчцы з Францыяй.Французскія пазіцыі ўЕўропе рэзка паслабелі. Сама па сабе Францыя не магла прымаць аданасобныярашэнніў Еўропе.

     Германіі так і не дазволілі мецьцяжкае ўзбраенне.

     Германія стала ўдзельнікам ЛігіНацый і на той час магла прымаць удзел у агрэссіі супраць СССР. Пачаласьактывізацыя савецкай знешняй палітыкі – Чычэрын дамогся падпісання дагаворапаміж СССР і Германіі аб нейтралітэце. У цэлым, пачынаецца востры крызіс уадносінах паміж Заходняй Еўропай і СССР. У СССР усталёўваецца таталітарнаясістэма.

     Такім чынам, Лакарно вельмімнога дала немцам, дзякуючы жосткай пазіцыі англічан. У Англіі былі ўпэўнены,што Германія будзе ёй назаўседы ўдзячна. Думалі, што Германія будзе праводзіцьпраанглійскую палітыку. Але гэта была сур’ёзная псіхалагічная памылка англічан.Яны не разумелі немцаў, правячых колаў Германіі: Германію зламалі ў Першайсусветнай вайне і гэта назаўседы ўвайшло ў псіхалогію немцаў – Германіяпраіграла Першую сусветную вайну, калі ніводзін варожы салдат (амаль) неўступіў на тэрыторыю Германіі. Шмат немцаў было ўпэўнена, што калі б неФалькштоц (“удар у спіну”), не рэвалюцыя – была бы перамога. Немцы лічылі, штоперамогу ўкралі, дух нацыі не быў зломлены. Англічане памылялісь, думая, штоГерманія будзе ёй удзячна. Германія не пажадала быць кантынентальнай шпагайАнгліі.

     Разам з Германіяй Версальскіммірным дагаворам была ўніжана і Расія: апошняй з таго часу належала быцьаддзеленай ад Цэнтральнай і Заходняй Еўропы кардонам з дзяржаў, утварэнне якіхбыло ўзаконена пераможцаміз мэтай папярэдзіць небяспеку пранікнення бальшавізмуў Еўропу.

     Расія пасля грамадзянскай вайны,інтэрвенцыі Антанты і няўдалай “польскай кампаніі”, выявіўшэй непадрыхтаванасцьЧырвонай Арміі да вядзення баявых аперацый на чужой тэрыторыі, апынулась, якГерманія, у міжнароднай ізаляцыі і шукала выхад з цяжкага становішча ў саюзе зГерманіей, нацэленым супраць Захада і Версаля.

     У сувязі з тым, што ў вынікупаражэння Чырвонай Арміі пад сценамі Варшавы, ндзеі на сумесны(Германіі іРасіі) разгром Польшчы ў 1920г. рухнулі, перамагла ідэя доўгачасовага ваеннагасупрацоўніцтва двух стран на аснове ўзаемных інтарэсаў і з улікам агульныхворагаў.

     Выкарыстанне разнаглассяў укапіталістычным свеце для развіцця адносін з Германіяй поўнасцю адпавядалазнешенпалітычнай лініі, разработаннай ЦК партыі бальшавікоў на чале з Леніным.Гэту традыцыю тайных спраў унаследваў Стлін. Спачатку сустрэчы ваенных іпалітычных кіраўнікоў прадугледжвалі магчымасць устанаўлення кантактаў увыпадку канфлікта адной з стран з Польшчай(так і адбылось у верасні 1939г.),якая служыла апорай Версальскай сістэмы на ўсходзе Еўропы. Далей супрацоўніцтваРасіі і Германіі абрасло новымі ідэямі: Расія, атрымоўвая іншаземны капітал ітэхнічную дапамогу, магла павышаць сваю абароназдольнасць, а Германія ўзаменраспалагала зусім сакрэтнай базай для нелегальнай вытворчасці зброі, перш за ўсе танкаў і самалетаў. Главарэйхсверха генерал Германіі фон Сект бачыў у гэтым саюзе магчымасць абысціналожаныя Версальсскім агаворам абмежаванні. Рускіе, па меркаванню фон Секта,маглі бы пры неабходнасці забяспечыць пастаўкі боепрыпасаў джля рэйхсвера і ўтой жа час трымаць нейтралітэт, калі ўзнікнут міжнародныя цяжкасці.

    

     Версальскі мір, паставіўшыкропку ў вайне, павінен быў зрабіць у Еўропе такое раўнавессе, якое нельга былоб парушыць. Першая сусветная вайна павінна была стаць апошняй вайной.

     Удзельнікі Версальскайканферэнцыі бачылі сваю задачу не толькі ў змяненні меж. Маштабы ахвяр іразбурэнняў, прычынённых мінулай вайной, зноў паставілі на павестку дня задачустварэння надзейнай сістэмы міжнароднай бяспекі і стабільнасці. Пры гэтым ЗША івядучыя еўрапейскія дзржавы намеравалісь, стаўшы гарантамі такой сістэмы,замацаваць свае палітычныя пазіцыі.

Спіс выкарыстанай літаратуры

1.<span Times New Roman"">    

Бушуева Т.С., Дьякава Ю.Л. «Фашистский меч ковался вСССР»

2.<span Times New Roman"">    

Бережков В.И. «Страницы дипломатической истории» //Москва «Между-

           народные отношения», 1984

3.<span Times New Roman"">    

«История международных отношений и внешней политики СССР 1917-1987» //Москва, 1986

4.<span Times New Roman"">    

«История дипломатии» // Москва, 1965

5.<span Times New Roman"">    

Сипулс В.Я. «Дипломатическая борьба накануне Второймировой войны»
еще рефераты
Еще работы по истории государства и права зарубежных стран